n
Hakimin reddi için, ret
nedenlerinin kesin olarak ispatlanmasına gerek yoktur. Ret nedenlerinin
muhtemel görülmesi, ret isteğinin kabulü için yeterlidir. Reddin yazılı olarak
yapılması, vekil ile yapılıyorsa, vekilin de bu konuda açıkça yetkilendirilmesi
gerekir.
n
Ret nedenini öğrenen hakim, kendi
kendini de reddedebilir. Ret nedeninin bulunmasına rağmen çekinmeyen hakim,
taraflardan biri tarafından reddedilebilir. Ret nedeninin öğrenilmesinden
itibaren hemen ret isteminde bulunulmaması halinde ret hakkı düşer. Bu süreleri
şöyle yorumlamak mümkünüdür: ret sebebini bilen tarafın en geç cevap süresi
içinde ret isteminde bulunması gerekir. Hakimin reddi nedeninin dava sırasında
öğrenilmesi halinde, tarafların cevap ve savunma süreleri içinde, duruşmalı
işlerde de hemen duruşmanın başında hakimin ret isteminde bulunması gerekir.
n
Hakimin reddi istemi, nihai karar
verilinceye kadar istenebilir; nihai karar verildikten sonra istenemez.
n
Hakimin çekinmesi ya da reddi
kendiliğinden sonuç doğurmaz. Bu istemlerin sonuç doğurabilmesi için ilgili
yargı yerince karara bağlanması gerekir.
